هرگز رهایم مکن

انگار که تازه راه رفتن رو یاد گرفته باشم. بالاخره از خونه بیرون میام. تنها و سوار اتوبوس می‌شم و ذوقی ندارم. همراه خیالی من سیناست. دستم رو دورش حلقه میکنم. همون قدر هنوز عاشقم که وقتی باهم از کوه و دره بالا و پایین میرفتیم می‌چسبیدم بهش. همون جوری که توی تک تک عکس ها دستام دورش حلقه شده، داره موهاش رو نوازش می‌کنه، داره دستاش رو می‌گیره. دستام رو دور صورتش میگیرم. به این فکر میکنم که تمام این سالها رو خواب دیدم.

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها